In het kader van levensverhaal.
Deze gek heeft nog in Militaire Dienst gezeten. Was verplicht destijds al kon je eronderuit komen wat ik met m'n kennis van nu zeer zeker zou doen. Maar destijds kwam het mij wel goeduit. Verslagje.
die DIENST
Lichting 87-2. Was een stuk groenvoer in het bezit van een babyface. Voor mij was het eigenlijk niet zo slecht in Dienst te gaan. Helaas is mijn militaire paspoort later gestolen door een blote bitch, maar heb wel foto's uit die tijd. Had mijn haar rood geverfd, oorringetje in en een tattootje genomen: het mannetje van FGTH met een NL-vlag: die hing wel zowat halfstok, al ging dat onbewust. De kleuren zijn verfletst en heb er nu een hartje van kambopuntjes omheen geplaatst. Een herinnering aan het verleden...
Dus. Was na een half jaar gekapt met de HTS en wist niet wat ik wilde. Ik moest in Dienst, dus dat kwam best goed uit. Dienstweigeren kwam dus niet bij me op, had de ballen verstand van de fratsen van de rechtsstaat. Was vlak ervoor nb zelfs bij vredesactivisten langsgeweest die hier woonden om structureel te rebelleren tegen kruisraketten die geplaatst zouden gaan worre te Woensdrecht. Zat daar binnen met een ijzeren staaf in m'n handen. Was niet van plan om te gaan slaan en had ook geen hekel aan die luitjes, vond het alleen maar stoer om mee te doen... Hun hondje liep zenuwachtig rondjes en ik schopte in z'n richting, expres zonder hem te raken want het was best een lief hondje. De politie kwam later nog langs bij ons thuis maar die staaf was niet van mij en er was verder niks aan de hand, we waren alleen maar intimiderend aanwezig geweest. De initiator van deze actie heeft later wel een herseninfarct opgedaan.
Zozo. Kreeg in Dienst zo'n 1000 gulden in de maand en dat was pure winst want had amper uitgaven, woonde nog bij de moeder op het zolderkamertje in het weekend. Kocht een stereo-installatie en gaf eens in 1 middag 1000 gulden uit. Gewoon leuk om een keertje gedaan te hebben, een trippie. Kast inpakken. Ik moest bij anderen gaan kijken hoe het hoorde. Had gewoon alles eringepropt, net als thuis. Een bij elkaar geraapt zootje was het daar in Ede, jongens grofweg tussen 18 en 26 jaar. Had gelukkig een vrij rustige kamer dus kon goed slapen.
Eerste maal aantreden. Peloton paraat, batterij-rapport! Als je naam geroepen werd, werd je geacht in de houding te springen en met: "HIER!" te antwoorden. Diversen kregen de opmerking dat ze dat te onverstaanbaar deden. Ik dacht: "Zal ze hebben". Kwam aan de beurt. Zo hard als ik kon en vrij lang brulde ik: "HHHIE.......................................................................................RRRRRRRR!!!!!!"
en ging gewoon weer doodleuk met stalen smoeltje in de houding staan. Dat was een grappige binnenkomert.
Kreeg bijna echte vrienden aldaar. Zat in de bus naar de opleiding naast I. Orbons, die later een goede vriend werd (we werden studenten te Utrecht). Ivo had op de landbouwacademie te Wageningen gezeten maar zelfs toen was het al niet koosjer daar. Er waren ook jongens die nog helemaal niks meegemaakt hadden en later in de parate tijd flink losgingen. En afgestudeerden die toch in Dienst moesten, vaak als kader. Ik was simpel soldaat, later bevorderd tot korporaal. Dat hoorde bij de functie van richter op de PRTL-tank, pruttel genoemd. Daarop waren verder aanwezig een bevelvoerder (sergeant in opleiding) en een chauffeur, dat waren vaak de jongens van de LTS.
Schieten was leuk. Met een Uzi. Soort videogamepie in het eggie.Vaardigheid en praktische geconcentreerde oefening. Wat granaatwerpen. Collegasoldaat Wientjes zijn handgranaat stuiterde op de bovenkant van de muur tijdens een speciale exercitie.. De luitenant vertelde koeltjes dat als deze aan de verkeerde kant van de muur gevallen was, hij verplicht zou zijn geweest om op de soldaat te duiken om hem te beschermen, omdat hij verantwoordelijk werd geacht. Voor het richtertje spelen in de tank was er een andere simulator, in die tijd nog met vectorgraphics.
Een van de leukere dingen vond ik schieten met een simulatie-Stinger. Er stond een StingerSimulator op het terrein, een futuristisch ogend bouwwerk, een halve bol. Je kreeg een simulatie-Stinger met extra meetapparatuur op je schouder en dan werden eraan de binnenkant van die Stingerbol vliegtuigen geprojecteerd waarop je moest richten, locken: "radar op doel" en vervolgens afschieteh. Dat dikke dinges woog zo'n 25 kilo. Tijdens een test moest je 4 vliegtuigen neerhalen, liefst voor HET passeerpunt. Ik sloeg toe en won daarmee een Stingerdiploma als enige van het hele peloton. Allereerlijkst gezegd weet ik zelf ook niet of ik deze wel echt verdiend heb: het was blijkbaar moeilijk te zien. De dienstdoende sergeant vroeg aan mij ofikut laatste vliegtuig ook voor passeerpunt neergehaald had. "Ja", zei ik droogjes. Vroeg aan een van de sergeanten of de majoor dat diploma zou komen brengen. "Dat lijkt me geil", antwoordde hij. Nam tijdens een pelotonsaantreden die diploma wederom droogjes in ontvangst. Nu hangt het op de plee, schuinboven m'n bul. Een aardigheidje.
Diverse oefeningen. SAT-/BAF-alarm: wat dat betekende weet ik niet meer, vond het niet zo interessant. Een serieuze hindernisbaan. Naar verluid werd er met scherp geschoten. Ik vond het niet eng toen maar zou het nu niet meer doen. Bedoel je kan beter met paintgunkogels schieten want dan weet je ook wanneer je geraakt bent. Denk toch achteraf dat ze met losse flodders schoten maar voor de gewenste spanningsopbouw die echte kogels erbijverzonnen.
We gingen naar Duitsland op oefening. Stofwolken. Dacht: "als het oorlog wordt, ga ik echt niet in deze tank zitten". Er was een vrije grote belastinkwinkel eh belastingvrije drankwinkel, het leek wel een pleasuredome. Er werd flink gezopen in Dienst maar ik was natuurluk ook begonnen met blowen, een waardevolle move destijds (was er nog geen doorgefokte binnenwiet, ik rookte buitenwiet, uit het buitenland kwam dat toen), werd er echt high van! Ik werd "flierefluiter" genoemd, btje prettuig gestoord. Tijdens oefeningen blowen bij een kampvuurtje kwam ook voor, dat was echt wel lalalalalachuh! Deed verder gewoon m'n taken, dat viel allemal wel mee. Niet waard om erover te klagen. Ik vond het eten best en anderen die erover klaagden de zeurpieten. Vond zelfs de noodrantsoenen niet slecht. Toch wel een voordeel als je sober opgebracht bent.
Het zuipen was onmacht eigenlijk. Te ingebakken verlegen om beter met de meisjes/vrouwkus aan te kunnen leggen destijds. Had geen zussen gehad en was te afgeschermd opgevoed geweest. Maar zuupeh was ook wel leuk en lekkel, ikke was een kranige doortanker als ik zuipte, maar geen gast die elke dag bier dronkt. Sterker nogh: dat bliefde ik niet en paste me ook niet aan, het kon me geen rukje schelen wat ze daarvan vonden. Dus dronk bessenjenever wanneer ik daar lust in had in die tijd vaak meteen fles gelijk.
Er was een sergeant die superstreng was en waar iedereen een hekel aan had: Hendrikse, maar hij zat in een ander onderdeel van dezelfde "militaire eenheid". Ik zorgde dat ik niet opviel, alleen stoorde het mij ook dat ie anderen destijds afzeek, op z'n strepen stond, machtsmisbruik pleegde. Tijdens een oefening kwam ik van het dak van een vrachtwagen af waar ik een camouflagenet overheen had gedrapeerd en trapte toen expres het expansievat van de wagen eraf , zogenaamd per ongeluk. Omdat ik wist dat ie er niks tegen kon doen (ik liet mezelf er echt op vallen) en het hem gezeik opleverde. Net goed, al stelde het niet veel voor. Maar ik had ook weinig last van hem gehad.
Er was tijdens de opleiding met gym een 5-kilometer-loop. Nu was ik al begonnen met rrrrrennen voor mezelf maar had vandaag geen zin om me te laten commanderen. Dus ging het laatste stuk gewoon wandelen, samen met 2 anderen. Het haasje: we moesten naar de majoor en als straf een week lang elke avond 5-km rennen tijdens etenstijd, dus daar moesten we dan zelf maar voor zorgen. Accepteerde dat als vanzelfsprekend, maar nu achteraf denk ik: "wat een strengstraffert". Direct na het volbrengen van die 5-km-straf, was er bij gym weer zo'n 5-kilometer-loop. Zinde op wraak. Slim bleef ik 100m achter de koploper plakken. Hij was kansloos op mijn verschrikkelijke versnelling op het laatste rechte stuk. Die dag was ik de beste.
Vlak erna was "Operatie Steunzool": een ander hoogtepuntje voor mij. Had m'n walkman op met FGTH: "Warriors" en ♫Rage Hard♫ in de extended versions. Lag vele minuten voor. Kreeg als compliment dat ze niet wisten dat ik zo hard kon rennen en tegelijk als aanmerking dat ik had moeten wachten op de anderen. Want je moest eigenlijk als team binnenkomen, edoch ik was er simpelweg vandoor gegaan. "Het zal wel", herinner ik me dat ik dacht. Geen zin om te wachten op waggelaars.
De parate tijd werd langdraadig. Dienst was in die dagen in totaal 14 maanden. Ik bleef thuis. De dokter kwam en ik had zogenaamd last van mijn rug. Hij ging weg en ik ging lekkel fitnessen, daar was ik inmiddels mee begonnen. Voor de zekerheid loog ik ook maar tegen m'n moeder. Zij was zo braaf afgericht dat ik geen zin had in gezeur; zei dat ik naar de sauna ging. En dat deed ik soms ook, dat was ook WEL WAAR.
Einde oefening. Er was een grote meerdaagse oefening. Ik had er geen zin meer in. Draaide m'n ogen omhoog en deed net alsof ik uitgeput was. Sergeant en luitenant nam ik zo in de maling, best wel leuk om te doen. Ik lag lekkel in het ziekenhuis: eten en slapen. Dat m'n maat Ivo daarna mijn bagage moest terugdragen wist ik niet. De parate tijd werd zinloos, met heheherhaling van al uitgevoerd werk. Gasten gingen kaarten om geld met stoere verhaaltjes over coke en sletten. Stond erbij en hoorde het aan. "Nuijten" werd een werkwoord voor voor je uitstaren wat ik blijkbaar vaak deed. Was nog minder bezig met lezen, meer speesen op muziek.
De opleiding vond ik leuk omdat ik allemaal nieuwe dingen leerde die ik eigenlijk best wilde weten en beheersen. Voor anderen lag dat vaak anders. Goed dat die dienstplicht er niet meer is. Alleen is de wet niet helemaal afgeschaft, alleen de opkomstplicht is opgeschort en kan desgewenst snel gereactiveerd worden. Onlangs is die wet zelfs geactualiseerd: vrouwen zijn nu ook -wegens emancipateiredenen- oproepbaar en verplicht op te dagen in oorlogstijd. Gelukkig ben ik officieel te oud voor die waanzin. "Just think in: war breaks out and nobody turns up"!
