de AARD van Externe Heerschappij

DE AARD VAN EXTERNE HEERSCHAPPIJ
Al eerder gepubliceerd, nu op m'n eigen blog.

Er is de laatste jaren veel onderzoek verricht naar de structuren van wereldlijke heerschappij, over hoe deze georganiseerd zijn. Tegelijkertijd met informatie over velerlei misstanden, ervaren velen toenemende dwang in de maatschappij. Daarbij is volop propaganda voor heerschappijstructuren middels de MSM en andere mis-informatie, vooral via internet, in omloop, bovenop alle afleiding door shows en spelen en verleiding door reclame, maar dat hoort m.i. bij het algehele mis-leiding door externe autoriteit. Het is denk belangrijk om deze structuren te doorzien om te voorkomen dat je erdoor misleid wordt, er blind in meegaat of te tolerant z’n gang laat gaan, het goedkeurt en navolgt. Steeds wakkerder worden dus.

Maar ik denk dat het voorbouwend op een zeker (zeer waardevol) inzicht daarin, goed is om het wezen van externe heerschappij, dus het uitoefenen van macht over anderen, die moeten doen wat jij wil, dieper te doorgronden. Alsook vanuit deze psychelogische werkING te kijken hoe dit doorwerkt in de maatschappij.

Het WAAROM dus van de machtswellust en het geloof in externe macht. Ik zie dat elite en massamens wat dit betreft bestaan bij gratie van elkaar. Daarover zometeen meer. Wat zijn deze psychelogische programmeringen?

Wat mij betreft is de punchlijn van de werking van externe heerschappij -de maatschappij zoals we die hebben- : de (gedwongen) gehoorzaamheid eraan. Dat gebeurt met de spreekwoordelijke paplepelt die ervoor zorgt dat de programmering is: dat het goed is te gehoorzamen aan een ander. Dat kan met dwang (tucht was voorheen de mode), het werkt nog beter met verleiding. Dan werken mensen namelijk harder mee. Hier, een zak snoep!

In de praktijk betekent deze gehoorzaamheid aan externe autoriteit in algemene zin dat bepaalde emoties alsook manieren van waarnemen en zekere gedachten weggedrukt, ontkend en ontmoedigd worden door die opvoedersch.

Emoties als lichamelijke uitdrukking van menselijk gevoel. Welke emoties? De natuurlijke emoties die normaalgesproken onderdeel zijn van de levenservaring. Dit zijn verdriet, dat een natuurlijke reactie op normaal verlies is in de flow van het leven. Maar verdriet willen we niet en daatom wordt het doorvoelen daarvan vaak niet aangemoedigd en begeleid. Zodat het onderdrukt wordt en een fixatie van die emotie ontstaat in plaats van de natuurlijke doorstroom. Die fixatie vormt een blokkade voor het spontane openstaan en beter meespelen in wat zich aandient. Een frustratie die uiteindelijk zelfs kan eindigen en voortgaan in een neiging tot depressie en zelfs die willen velen verder onderdrukken. Depressie omdat het onderdrukte verdriet zelf alsnog gevoeld wil worden. En omdat door het niet goed loslaten van gebeurtenissen en ervaringen van gedrag van mensen wat geweest is, nieuwe kansen niet goed gepakt kunnen worden. Daar is door die fixatie, die onverwerkte ophoping, minder ruimte voor.

Verder hebben we de natuurlijke woede die hoort bij het ongewenst overschrijden van je persoonlijke grens. Boosheid is wellicht een beter woord. De expressie daarvan is persoonlijk, ook naar gelang je temperament en introvertie/extravertie-component. Maar deze natuurlijke gevoelsmatige reactie ten behoeve van het beschermen van jezelf, die zich uit in de emotie van boosheid: “nee, dit wil ik (nu) niet”, wordt vaak afgeremd. “Is slecht”, wordt er doorgaans bijverteld. Mag ook al niet. Daardoor komen er kinken in de kabel van er goed mee leren omgaan, de boosheid wordt onderdrukt, hoopt zich op tot fixatie van haat en zo ontstaat menselijke gevoelsafstomping/-verwarring. De emoties worden aldus minder direct op een persoonlukke passende manier tot uitdrukking gebracht.

Dan is er angst. Men -ik bedoel degenen die de algemene culturele gewoonte navolgen- wil geen angst voelen maar zekerheid en daarom wordt ook het voelen van dit gevoel vaak ontmoedigd. Eigenlijk worden er ter compensatie van het niet op een natuurlijke manier met angst omgaan, schijnveiligheden gecreeerd. Terwijl de natuurlijke angst kan dienen als richtingaanwijzer. Er is een signaal. Je bent bang. Waarom? Omdat er iets onbekends voor je staat, in je wereldbeeld is aanbeland. Door vervolgens te kijken waar je bang voor bent en de confrontaties met vertrouwen vanuit jezelf, je ervaring en je vaardigheden aan te gaan, kun je door die angst heen. Dus niet door deze te ontkennen en niet te willen voelen. Maar daarvoor is naast erkenning ook gezonde wilskracht nodig en als die geblokkeerd wordt, is het lastiger.

Het bijbehorende culturele denkbeeld is dat het gewenst is dat er gehoorzaamd wordt, het (af-)richten van de wil. Dat is wel zo makkelijk. Oorspronkeluk denken en waarnemen wordt veelal afgedaan als kinderpraat.

Verder zijn er veel kinderen die heldere waarnemingen hebben, maar het standaardverhaal is dat het verzinsels zijn, dat deze onbelangrijk zijn (er wordt niet op ingegaan, er is geen aandacht voor) of het wordt zelfs belachelijk gemaakt waardoor de vaardigheid meestal verdwijnt. In tegendeel wordt een kind geleerd wat normaal is, wat gepast gedrag is in een situatie. Zelfs de natuurlijke spontane vreugde-expressie wordt vaak afgeremd, wat zich later kan uiten in neiging tot vervelen. Afstomping alom. Byebye eigenheid, hallo conformiteit.

Het grote probleem van al deze aanpassing is dat dit alles de natuurlijke expressie tegenwerkt. Dit ideaal/ Deze gewoonte van gehoorzamen aan een ander, -en zo wordt tegenwoordig ook een goed burger gedefinieerd: als iemand die wetten/regels navolgt, letterlijk na-leven, in plaats van het leven van eigenheid- zit ingebakken in onze maatschappij. In haar gewoontes, de denkbeelden, de wetten en niet te vergeten in de organisaties. Propaganda stelt dat dit wenselijk is ten faveure van het algemeen belang. Het is maar hoe je dat definieert en hoe breed je bewustzijn is mbt de directe en indirecte gevolgen ervan!!
Autonomie schrijft voor dat je gehoorzaamt aan jezelf. Ik denk dat het goed is om naar zoveel mogelijk anderen te leren luisteren omdat het allemaal informatie oplevert die kan dienen voor het voeden van je interesse en het activeren voor wat in jezelf (als verlangen) leeft, een handige vaardigheid. En door goed luisteren leer je beter omgaan met medemensen. Maar gehoorzamen doe je +wanneer je volwassen bent (en wanneer dat is, dat is ook persoonlijk!)+ aan jezelf. Eigenluk stel ik dus dat je pas volwassen bent wanneer je als autonoom individu functioneert. Naar jezelf luistert en jezelf vertrouwt. Juist daarin dienen opvoeders te begeleiden als het tenminste de bedoeling is om mensen te creeren die in hun kracht staan. Dan wordt opvoeden een natuurlijk begeleidingsproces gebaseerd op de impulsen vanuit het kind.

Ja maar hoe zit het dan met die ‘verwende’ kinderen… Waarbij de ouders alle grillen bevredigen? Deze grillen komen meestal al voort uit ontkenning van delen van de ervaring van het kind, een afgeleide poging om vanuit (onbewuste) onvrede toch aandacht te verkrijgen. Vaak is in deze situaties ook weinig aandacht voor de eigenheid en worden dus alleen bepaalde kwaliteiten aangemoedigd. Spullen worden doorgaans ingezet om persoonlijke aandacht te vervangen. Vaak gebeurt dit niet eens bewust, de emotionele communicatie ontbreekt gewoon.

En ja, de ik-fase is een natuurlijke ontwikkelingsfase voor een kind. Juist als (vanuit de wens van) een kind volgens expressie van eigenheid wordt begeleid, leert het zichzelf goed te onderscheiden van anderen met gezonde individualiteit. En kan dan in vrijheid verder spelen naar keuze. Door begeleiding van de ervaring wordt de eigen kracht van het kind gestimuleerd. Het ervaringsgebied steeds verder uitgebreid.

Ook in ons onderwijs is deze natuurlijke dynamiek omgedraaid. Herhaling van voorgesecteerde “feiten” wordt beloond. In plaats van dat in de basis de natuurlijke nieuwsgierigheid (terplekke) als uitgangspunt gehanteerd wordt. Dat iedereen hetzelfde moet leren, gaat voorbij aan de eigenheid van individuen. Om er hier geen al te uitgebreide educatieve excersitie van te maken verwijs ik naar IEDERWIJS: een leervorm die wel volgens dit concept van eigenheid werkt. Zwaar tegengewerkt door de overheid, die stelt in “het algemeen belang” te handelen.
     
Hehe, wat heeft dit met HEERSEN te maken? Veel meer dan gedacht of zelfs maar vermoedt wordt. Doordat al deze eigenheid ontkend wordt (door de gebruiken van religies grootschalig aan de man gebracht, alsook door grote delen van ‘New Age’ met updates van deze zelfde programmeringen) ontstaat er een intern machtsvacuum. Je mist een deel van je innerlijk territorium. De natuurlijke stroom van menselijke emotie met name. Dat gebrek aan werkelijke macht over jezelf poogt zich vervolgens te compenseren.

Bijvoorbeeld door macht buiten je te zoeken. Aangezien dat zelfs algemeen aangemoedigd wordt is de valkuil wel heel groot. In elitaire families lijkt dit duidelijk, maar het is tevens een massamens-programma, zij het met een andere invulling. Bvb het nastreven van een variant van The American Dream, een idool te worden: toegejuicht door velen voor het belichamen van een voorgeprogrammeerd ideaal. Voor een bepaald imago is er wel aandacht in de aanbieding. Of door je aan te sluiten bij een groep om je groter te doen voelen. Minder dan niks mis met echt sociaal gedrag, maar voorgeprogrammeerde identiteit: oftewel het conformeren aan allerlei standaard groepscodes, is een ander verhaal. Of het gangster-ideaal of door die self-made-(wo-)man te worden in het geldspel of vult U zelf maar in, jeweetwel…

Een idool volgen vormt ook een compensatie voor het gebrek aan echte persoonlijke macht, voor het in je kracht staan (door het leven van eigenheid in plaats van navolgen van regels van anderen). Vandaar het succes van celebrities. Paradoxaal genoeg kan het tijdelijk navolgen ook onderdeel uitmaken van een leerproces waarbij kwaliteiten in jezelf geactiveerd worden. Dan dien je wel goed te kiezen alsook bewust te zijn van dit leerlingspelen. Als dit van beide kanten bewust gebeurt, met een persoonlijke interactie, kan het beide partijen veel opleveren. Zeker als ingezien wordt dat je altijd leraar en leerling tegelijkertijd bent.

Als er macht over anderen uitgeoefend wordt, moeten deze onderdanigen doen wat jij wil, zich schikken door middel van (subtiele) dwang. Dat kan zich directer uiten (politici met kiezers; bedrijfsbazen met ondergeschikten) maar ook indirect door middel van geld. Via geld doen anderen wat jij wil. Veel geld is daarmee in principe veel macht over (de arbeid van) anderen.

De externe machtsuitoefening van elite-families en bijbehorende netwerken en organisaties, is in hoge mate gestructureerd, ingepakt in protocol. Daarmee zijn deze mensen niet vrij en gebonden aan dat pakket van gewoontes, die spelregels. Voor 'het algemeen belang'. Deze inzet wordt beloond met dikke salarissen + bizarre declaratieregelingetjes.

Als je kiest te geloven in een politicus of partij die jou representeert, geef je (een deel van) jouw macht in beheer. Wanneer we te maken hebben met een systeem dat werkt met dwang, spreek ik over externe heerschappij.

Elite-people hebben de neiging te denken dat ze beter zijn. De elitaire basisprogrammering is: “ik ben beter”: ARROGANTIE. De standaard massamens-programmering is: “ik ben minderwaardig/ ik stel weinig voor”: ONZEKERHEID in plaats van een gezond ego. Jawel een ego in de definitie van aardse persoonlukheid.
    Beide programma’s zijn misleidend en onderdeel van het valse ego (of anti-ego), het oneigenlukke deel van het ego, het overgenomen deel van de persoonlukheid. Dit staat tegenover een gezond ego dat aangestuurd wordt vanuit de ziel, de zijnskern. Waarbij de aardse persoonlijkheid, het ego, dan de uitdrukking vormt van deze ziel.

Degenen die van nature beter passen (mensen zijn nou eenmaal verschillend qua aanleg) in deze basis programmeringen, worden hierdoor extra aangemoedigd, omdat het als standaard geldt. Zij komen extra sterk voor de dag. Omdat ze als rolmodel gepropageert worden, geloven de arroganten vaak echt dat ze superieur zijn en wanneer ze de (gekochte en ‘vanzelfsprekende’) support krijgen van degenen om hen heen, lijkt dat ook zo.
    Binnen elite-families/-structuren komen de arrogantsten middels de PIK-ORDE bovendrijven. Maar zelfs leiders-kwaliteiten vinden hun weg binnen deze setting, ingebed in de bestaande structuren.
Der Bernhard, liefkozend “schavuit” genoemd, kwam met zeer veel weg. Terwijl je als burgert met soortgelijk gedrag te maken krijgt met allerlei wetten die tegen je werken. De media speelt mee met de oranje-propaganda. Die Juliana was daarentegen een mens dat introvert werd, prooi van innerlijke onzekerheid. Dezelfde dynamiek viel te zien bij Bea und Claus.

De massamens heeft door de (opgedrongen) onderdanigheid vaak neiging tot depressie en behoefte tot uitleven van ONVREDE. Zie het voetbalverhaal en bijna 1 miljoen mensen die anti-depressiva slikken, kan ook rustig een symptoom genoemd worden.
Het arrogante elite-programma levert vooral stress op, iets dat ook veelal als symptoom bestreden wordt, terwijl de echte oorzaken onbewust blijven.

Maar ook massamensen spelen de baas in hun kringetjes en ook elite-mensen zijn slaaf. Het is niet zo simplistisch als sommigen mogelijk neigen te denken.

Arrogantie en onzekerheid hangen nauw samen, ze zijn verbonden. Arrogant gedrag kan, schrik niet, DADER-gedrag genoemd worden. De keerzijde daarvan is SLACHTOFFER-gedrag dat voortkomt vanuit de innerlijke onzekerheid en daaruitvolgend gebrek aan geloof in eigen kracht. Arrogantie is dan teveel geloof in verkeerde kracht. Beide zijn uitingen van onmacht, van het niet in de eigen kracht staan.

De eigenlijke onmacht uit zich dus in neiging tot arrogantie of onzekerheid. Dadergedrag of slachtoffer spelen? Beide gedragingen gaan voorbij aan vrije wil: op basis van vrijwilligheid samenwerken of wat dan ook doen of juist niet te doen.

Het innerlijk gemis kan zich ook pogen te compenseren in andere vormen van vervanging of zelfs zelfdestructief gedrag. Dat is veel aanweziger dan veelal onderkend wordt. Teveel mensen weten door al deze ontkenning van zichzelf niet goed wat ze willen of raken verdwaald in een of meer veelsoortige vormen van verslaving, bvb koopverslaving (grotesk gepropageerd tegenwoordig), vakantieverslaving (van vakantie naar vakantie leven), destructieve drugs (verkocht als ‘vrijheid’), ‘good ole’ sex-/porno-verslaving, ga zo maar door. Zet die baby maar vast voor de TV, werken voor geld in een baan die je niet leuk vind, gebaseerd op gehoorzamen aan een baas. Navolgen van bevelen om spullen te kopen die je misschien helemaal niet nodig hebt en steeds sneller kapotgaan. Hoe gezond is dat? De onzekeren worden in deze maatschappij volop in stand gehouden en zelfs ge-exploiteerd, denk bvb aan de cosmetica-/afvallen-/ben-ik-wel-stoer-genoeg-zonder-dit-product-industrie om een paar voorbeelden te noemen.

Een belangrijke vraag: je vraagt je af wat voor ZELFBEELD deze mensen hebben? Welke mensen? Betreffende arrogante elitairen die meedoen met heersende netwerken spijt het me voor de dissers maar veel mensen die werken op de hogere niveau’s van het kapitalisme-spel bezitten een behoorlukke mate van zelfbewustzijn. Anders is dat spel ook niet goed te spelen. Maar op de regels zelf wordt weinig gereflecteerd, behalve soms in een halve opwelling. Blind geloof. Daardoor blijven de dieperliggende emotionele fixaties die onder het arrogantie-gedrag liggen buiten bezinning. De adder is dat de persoonlijke ontwikkeling gericht is op excelleren binnen die kaders, de (deels ongeschreven) regels van dat spel. Zoals ook in “The Matrix”-film gesteld werd. Hoewel er vanuit veel geld zeer veel aangestuurd kan worden: bijvoorbeeld hele organisaties kunnen worden opgezet of ingehuurd om bepaalde ideeen te ontwikkelen en om te zetten, blijft dat de beperking. Betreffende het zelfbeeld van de onzekere massamens: dat neigt ernaar zich te identificeren met heersers (in vele vormen) tot wie men zich richt en is als slachtoffergedrag vooral passief als basisprogrammering. Ziehier de verwevenheid van elite en massa.

Bij gratie van ELKAAR BEVESTIGEN blijven deze structuren werkzaam. Dat werkt ook zo binnen de elite-netwerken met bijbehorende competitie. En natuurlijk door de (onwetende) medewerking van de massamens. Door te geloven in bepaalde definities van hierarchie en dat het daarom wenselijk is om zoveel mogelijk geld/spullen/status te bezitten zodat je meer waard bent/denkt te zijn. De massa is niet alleen slachtoffer maar tevens medeplichtig. De macht van gewoonte.

Door het misplaatste geloof in externe autoriteit (overheid, wetenschap, media, religie, guru’s,,) als zijnde degene die het voor het zeggen heeft, 'gelijk heeft', wordt er onvoldoende verantwoordelijkheid genomen voor het eigen leven van eigenheid. Het wordt dan omgekeerd tot medeverantwoordelijk voor naleven.

Autonomie lijkt niet vanzelf te gaan maar is ook een proces dat zichzelf versterkt en pas goed op gang komt als de ervaringen van het verleden geintegreerd worden. Durven doen.
 
Dit hele verhaaltje past naadloos in de dominantie van het patriarchaat, met alle nadruk op (extreme) expressie van bepaalde vormen van mannelijkheid en ook zeer eenzijdige definities van wat een vrouw dient te zijn. De vrouwelijk genoemde eigenschappen zoals voelen, liefde en natuurlukke wijsheid worden zelfs ge-expoiteerd door een te agressieve versie van het mannelijke. Hallelujah! We zijn heel wat vergeten.
Al deze voorgeprogrammeerde (identiteits-)paden over wat je moet zijn, waar je wel aandacht voor krijgt, leiden de AANDACHT af van het innerlijke proces dat doorgaans lastiger is aangezien dat dus geen gewoonte is. Om bewust de eigen verlangens, gewaarwording/observatie, voelen en denkwerk te processeren is meer nodig. Om preciezer te zijn: de GEHOORZAAMHEID AAN ONSZELF in alle onderdelen. Het tegenovergestelde dus van gehoorzaamheid aan externe autoriteit.
 
CONCLUSIE
JoOo, ben je er nog? Denk dat macht over anderen willen uitoefenen, externe heerschappij dus, niet alleen een (absoluut niet te onderschatten!) gewoonte en een gewenning aan een levensstijl is, maar in wezen dus een POGING tot COMPENSATIE van een innerlijk gemis. Deze vervult niet de echte behoefte en dat is aandacht voor en expressie van de eigenheid.
Er wordt ook tegelijkertijd tijdelijk een soort van afgeleide voldoening gehaald uit dit compensatie-spel maar juist omdat het compenserend gedrag is, neigt het tot voortdurend meer willen. Kenmerk van verslaving. En nooit genoeg OMDAT het dus gaat om poging tot compensatie. Zelfs het dogma van economische groei valt onder die noemert te plaatsen. Meer! om de angst voor tekort te bestrijden die voortkomt uit geloof in schaarste.
  
EN NU?
Ik wilde nog een heel (onder)deel schrijven over de verschillende schijven van macht. Het ligt anders en minder simpel dan velen geloven. Er zijn ook nog eens meerdere perspectieven mogelijk. Met een spiritueel perspectief als groter plaatje, hoewel aldaaromtrend de misleiding ook enorm is! Maar dit is al een hele lap woorden dus laat dat even terzijde.

De grote grap is dat mensen over het algemeen minder expres slecht zijn dan velen denken. Het algemeen gevaar is geloven in gewoontes die in breder perspectief (voor anderen, de omgeving, maar ook voor ontkende delen van jezelf) destructief blijken te werken. Dus wat in eerste instantie goed leek voor de (elite-)families -met vrienden in de comfortzone en de massa met goed belegd brood plus vakantie en vermaak met shows en spelen enzovoorts- is op globale schaal een uitzuigsysteem geworden, waarvan blijkt datdit medemens en aarde exploiteert. Waarvan acte.

Rigide gewoonte-patronen. Kun jij die bij anderen veranderen? Neen, dat kan uiteindelijk alleen iemand zelf doen. Daarmee komen we bij onszelf aan. De confrontatie gaat door! Met de eigen gewoontes.

Dat betekent: voortdurend zelf keuzes maken. Gericht daarop reflecteren. Leren door bewuste ervaring van behoeftes en verlangens. Goed voelen natuurluk. Serieus delen, je waarneming doorspelenz. Die moeite moet je willen doen. Die verantwoordelukheid durven dragen.

Een nieuwe wereldorde betekent voor mij de eigen slachtoffer- en dader-gewoontes ontzenuwen. In plaats van moderne slavernij, alleen op basis van vrijwilligheid samenwerken, levend vanuit de eigenheid. Het klinkt misschien aanstootgevend maar HELING is nodig. Velen willen daders haast bij voorbaat al straffen maar om gedrag te laten uitsterven dienen oorzaken bewust gemaakt te worden. Vergeving kan, maar niet bij voorbaat want er dient geleerd te worden van ervaring, aan het eind van een bewustwordingsproces, wat altijd persoonlijk is.

Bij het leven van eigenheid horen VRAGEN zoals:
+wat wil ik liefst? (durven doen, het een leidt tot het ander)
+wat zijn mijn kwaliteiten?
+hoe gedraag ik me in welke omstandigheden? (ontwikkeling van meer zelfbewustzijn)
+welk doel dient mijn gedrag en is dat nog steeds gewenst?
+is dit hetgene dat ik best kan doen?
Bij jezelf te rade gaan als BASIS om in het leven te staan. Niet na-volgen van anderen. Anderen kunnen je wel degeluk inspireren, zelfs heel belangrijk gegeven, maar inpassen van wat ze brengen dien je dan op eigen wijze te doen. Wil je uitnodigen o.a. deze, dit soort vragen voor jezelf te beantwoorden. Als je het leuk vind, nodig ik je uit spelden in dit artikel te prikken. Waar is een steek tussen te krijgen? Je mag het natuurleuk ook verder vertellen en ver-linken. © copyright = juist: kopieren maar! Graag verspreiden, doormailen, uitprinten en processeren.

Ikzelf denk echt dat gevoel en bewustwording van emoties het stiefkindje van de bewustwordingsbeweging zijn. Ze worden in ‘new age’ soms beschouwd als alleen een verlengstuk van denken. Maar ik wens niet belerend over te komen, zo van ik weet het allemal beter. Deel je mijn expressie en hoor graag aanvullende ervaringen/waarnemingen.

De externe heerschappij loopt ten einde of wordt pure tyrannie. Zo serieus is het wel!
Het gaat niet vanzelf. VERZET is niet meer meedoen en weigeren slachtoffer te spelen door de betaaldwang niet meer te accepteren, die tevens medeplichtigheid met zich meebrengt. Verzet ook tegen het dadergedrag, dus oog en inzet voor andere manieren, in plaats van (meedoen aan) dwingen van anderen tegen hun wil. Dag demoncratie! Neem het heft in eigen hand. AUTONOMIE, voor eenieder die mee wil doen.

Er valt veel meer te melden maar wil er geen ellendiglanger artikel van brouwen. Vrede Voorspoed maar weer! M